Ο Γ. Μπαμπινιώτης μιλάει για τις κρυφές αλήθειες της εκπαίδευσης

Τις ξέρουμε όλοι. Τις συζητούμε μεταξύ μας. Τις παραδεχόμαστε. Απορούμε γιατί δεν γίνονται πράξη! Είναι οι «κρυφές αλήθειες» της Εκπαίδευσής μας. Ολα αυτά που δεχόμαστε ιδιωτικά ότι πρέπει να γίνουν και που δημόσια τα απαρνιόμαστε. Είτε είμαστε η Πολιτεία είτε είμαστε συνδικαλιστές είτε μέλη της παραπαιδείας είτε είμαστε συμβιβασμένοι εκπαιδευτικοί της ήσσονος προσπαθείας. Είναι θέματα καυτά της Παιδείας μας που τα κρατούμε στο συρτάρι ή τα υπονομεύουμε ή τα απορρίπτουμε με διάφορα προσχήματα ή τα κουκουλώνουμε.

Με την ανοχή της πλειοψηφίας των πολιτών η οποία σχολιάζει βεβαίως αρνητικά («Γιατί δεν έχουμε το ολοήμερο σχολείο και στην Ελλάδα;», «Γιατί δεν έχουμε καλύτερους δασκάλους;», «Γιατί δεν έχουμε Βιβλιοθήκες στα Σχολεία μας;»...), αλλά δεν υψώνει ποτέ τη φωνή της. Διαμαρτύρεται ιδιωτικά, αλλά δεν διεκδικεί. Καταλαβαίνει το πρόβλημα, αλλά περιμένει από τους άλλους να το λύσουν. Μιλάει πολύ και για πολλά, αλλά δεν απαιτεί τα λίγα και τα αυτονόητα. Δεν απαιτεί να δοθεί προτεραιότητα στη σχολική παιδεία που εξασφαλίζουμε για τα παιδιά αυτής τη χώρας στη δημόσια κυρίως αλλά και στην ιδιωτική Εκπαίδευση.

Ποιες είναι αυτές οι «κρυφές» (δημόσια και για τους πολλούς) αλήθειες, οι «πικρές», μάλλον, αλήθειες τής Εκπαίδευσής μας, τα γνωστά συγκεκριμένα προβλήματα που δεν φθάνουν ποτέ σε λύση;

Για την συνέχεια του άρθρου πατήστε εδώ