ΤΙ | ΠΩΣ | ΓΙΑΤΙ

Τώρα που βρήκα λίγο περισσότερο χρόνο, πιστεύω πως ήρθε η ώρα να εξηγήσω τον σκοπό του συγκεκριμένου blog και το σκεπτικό του συγγραφέα. [Φρικόλαξ]

Ή μάλλον όχι. Καλύτερα να μιλήσω κατευθείαν από την καρδιά, και να αφήσω τα πολλά-πολλά.

Ελλάδα, εν έτη 2009
Δε θα αναλύσω τα γεγονότα των τελευταίων μηνών. Όλοι λιγότερο ή περισσότερο καταλαβαίνετε σε πια αναφέρομαι. Θλίψη και σαπίλα κυριαρχούν παντού γύρω μας. Από το μπακάλικο της γειτονιάς, μέχρι το BLAZE στην Αθήνα. Έχει γίνει ένα με την πέτσα μας πλέον.
Δε βγαίνει εύκολα. Πρέπει να τρίψουμε αρκετά. Ίσως καταφέρω να βοηθήσω στο τρίψιμο με τα δικά μου "απορρυπαντικά" και το δικό μου "σφουγγαράκι" (όχι τον μπομπ...).

Γιατί blog και όχι podcast, website, radio ή έντυπος τύπος?
#Ο πρώτος και ο κυριότερος λόγος είναι επειδή τα blogs πλέον καταφέρνουν και "περνάνε μηνύματα". Τι εννοώ με αυτό? Οι Έλληνες απλά βαρέθηκαν το μονοπώλιο κάποιων δημοσιογραφίσκων και τις μονόπλευρες, κομματικοποιημένες και εξτρεμιστικές απόψεις τους. Διότι μέχρι πρόσφατα, τα μόνα μέσα ενημέρωσης, κακά τα ψέματα, ήταν η τηλεορασούλα, η εφημεριδούλα και εν μέρη το ραδιοφωνάκι. Έτσι, αρχίσαμε να ανοίγουμε τα αυτάκια μας σε άλλες πηγές ενημέρωσης , όπως το διαδίκτυο και τα ελεύθερα blogs.

Θα μου πει τώρα κάποιος, "Bρε frikolaka, αφού δε ξέρουμε ποιος κρύβεται πίσω από το κάθε blog και τι δόλιο σκοπό έχει, γιατί να τον εμπιστευτούμε?"
Απαντάω εγώ λοιπόν: Δηλαδή, οι γνωστοί δημοσιογράφοι με τις φανερές απόψεις και σκοπούς είναι καλύτερη λύση? Ακόμα και αν δε ξέρεις τι κρύβει ο κάθε blogger, εύκολα μπορείς να επιλέξεις έναν, δύο ή και τρεις που να σε χαρακτηρίζουν, και πιστευείς πως αξίζουν σαν πηγή ενημέρωσης. Επιπλέον, μην ξεχνάμε πως υπάρχουν και bloggers με φανερά τα στοιχεία τους, οι οποίοι δεν κρύβουν κάτι, οπότε κάποιος εύκολα καταλαβαίνει εάν θέλει να ενημερώνεται από εκείνους ή όχι.

#Ο δεύτερος λόγος που αποφάσισα να φτιάξω αυτό το blog είναι η ηλικία μου. Στους περισσότερους κάτι τέτοιο μπορεί να φαντάζει αστείο, αλλά ίσως για κάποια συνειδητοιημένα παλικάρια σαν του λόγου μου μπορεί να φένεται οικείο. Ακόμα δεν έχω τελειώσει το Λύκειο, αλλά μέσα μου κάτι βράζει. Κάτι θέλω να αλλάξω σε αυτή την κοινωνία. Κάπως θέλω να συνεισφέρω. Ουκ ολίγοι στάθηκαν στο διάβα μου και προσπάθησαν να μου κολλήσουν στο μυαλό την ιδέα, πως επειδή είμαι μικρός στην ηλικία είμαι και μικρός στο μυαλό. "Δε μπορείς να κάνεις τίποτε ακόμη...", "κάτσε και κοίτα, θα έρθει η σειρά σου κάποτε...", "χα, ποιος νομίζεις ότι είσαι?". Αυτό θέλουμε όμως? Νεολαία που να σωπάινει, να εφησυχάζεται και να επαναπαύεται στις λύσεις των μεγάλων? Εμείς δε μπορούμε να μιλήσουμε? Επειδή δεν έχουμε κλείσει τα 18 ακόμα σημαίνει πως δεν αξίζει η γνώμη μας? Εγώ δε το αποδέχομαι αυτό.

Έρχονται τώρα οι φίλοι όμως, οι γνωστοί και οι συνομήλικοι, και με το δίκιο τους λένε... "Τι κάνεις εκεί ρε μαλάκα, κάθεσαι και γράφεις? Έβγα έξω και δείξε τους. Οι πράξεις μιλάνε αντί για τα λόγια σε αυτή την κοινωνία!!! Τόσα και τόσα προσπαθήσαμε να πούμε. Δεν ακούνε πλέον. Δράση - Αντίδραση (βλέπε 3ο Νόμο του Νεύτωνα)."
Και έχουν απόλυτο δίκιο! Πρέπει να υπάρχει αντίδραση. Απλά τυχαίνει να διαφωνώ με το μέσο έκφρασης και τον τρόπο. Είμαι ειρηνικό τυπάκι εγώ. Δε θέλω βία, θυμούς ή βρισιματάκια. Πιστευώ πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι να δείξεις την στενοχώρια, την λύπη, την απόγνωση και την ανάγκη για αλλαγή.

Το χειρότερο πράγμα είναι βέβαια να βλέπεις άτομα που δέ νοιάζονται. Ειδικά νέους και νέες που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή (ούτε κάλπικη) για το μέλλον τους, το μέλλον της χώρας και το μέλλον του πλανήτη. Μένουν στάσιμοι στο παρόν, και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πως θα περάσουν καλά το Σ/Κ, σε πιο in-μέρος θα βγουν με την παρέα και πως στο καλό θα ρίξουν την γκόμενα του τρίτου.
Ρε φίλε, να τα κάνεις αυτα! Εννοείται! Αλλά να μην γυρίζει η ζωή σου γύρω από αυτό. Σκέψου λίγο και τον πλησίον. Σκέψου λίγο πως οι πράξεις άλλων, επιδρούν άμεσα στη δική σου τη ζωή. Μην κοιμάσαι σαν λαγός πανάθεμα σε! Nιώσε τη ζωή σου λιγάκι! Πραγματικά τον τελευταίο καιρό τρελένομαι ώρες ώρες όταν βλέπω τέτοια αδιαφορία και μιζέρια. Ελπίζω πως ίσως λιγουλάκι αυτό το blog ξυπνάει έστω και για λίγο το πέπλο της λήθης που σκεπάζει την νεολαία. Πρέπει να καταλάβουμε πλέον πως ο χειμώνας τελείωσε και η χειμέρια νάρκη πρέπει να σταματήσει.

Ανοίξτε λοιπόν μάτια, αφτιά και στόματα. Δείτε, ακούστε και μιλήστε. Ίσως έτσι καταφέρουμε κάτι. Ίσως πάλι όχι...

Εις το επανιδείν...


Ο frikolakas μόλις τελείωσε. Ευτυχώς πιο αργά από την Πετρούλα....